Lesotho

Bevolking Lesotho

Ooit werd Lesotho bewoond door de San, ook wel bekend als Bosjesmannen. Dat blijkt uit kleurrijke tekeningen die Lesotho’s rotsen en grotten opfleuren. Inmiddels is van hen geen spoor meer te bekennen. Nu is 99% van de bevolking van ruim twee miljoen mensen afkomstig uit de Basotho-stam (Sotho), onder te verdelen in subgroepen als Bakuena, Bafokeng, Bataung en Matebele. Hun voorouders leven als sinds de vijfde eeuw in Afrika. Het is een volk dat is verenigd door leider Moshoeshoe I bij de stichting van Lesotho.

Mentaliteit, gewoonten en gebruiken van de bevolking in Lesotho

De Basotho (inwoners van Lesotho) kennen een vriendelijke, gastvrije cultuur. Familie staat hoog in het vaandel, respect voor ouderen is onontbeerlijk en ook het dorpsleven is relevant. Mensen wonen in dorpjes in de bergen, die bestaan uit ronde, stenen huizen (rondavels). Als u bij één van die huisjes een vlag ziet hangen, weet u dat u daar iets kunt kopen, zoals lokaal gebrouwen bier of groente. U ziet ongetwijfeld Basotho door de bergen trekken – dit doen ze op pony’s! U herkent hen bovendien aan kleurrijke, wollen dekens met kunstige patronen om hun schouders. Een ideale jas voor de koude bergtoppen en nog eens waterafstotend ook. De traditionele Basotho-hoed (ook wel mokorotlo genoemd) maakt het plaatje compleet: een rieten, kegelvormige hoed, tevens nationaal symbool van Lesotho.

Basotho hechten waarde aan muziek , dans en handwerk en zijn vrij traditioneel. Zo gelooft men in de kracht van sangoma’s (natuurgenezers), in nog rondwarende voorouders aan wie soms vee wordt geofferd en in de absolute macht en instemming van de chef van het dorp. Het motto van de Basotho’s dat u vast zal horen tijdens uw Lesotho reis is khotso, pula, nala: vrede, regen en voorspoed

Talen in Lesotho

In Lesotho spreekt men Sesotho en Engels. Over het algemeen kunt u met iedereen in het Engels communiceren. Als u een woordje Sesotho wil spreken, is het handig de basis te onthouden: lumela voor ‘hallo’, kea leboha voor ‘dankjewel’ en u phela joang voor ‘hoe gaat het’. Als u wilt vragen of uw gesprekspartner in Lesotho ook Engels spreekt, vraagt u: o a bua Senyesemane?

Eten in Lesotho

In Lesotho is het dagelijks eten simpel en voedzaam. Twee keer per dag eten de Basotho een maïspap bereid met groenten zoals spinazie. Vis wordt rechtstreeks uit de rivier gehaald, vlees wordt bewaard voor luxueuze feestelijkheden. Bij een bruiloft of begrafenis wordt er ritueel een koe geslacht. De open haard is in Lesotho dan ook van levensbelang: alles wordt boven dit vuur bereid.

U hoeft echter niet te vrezen dat u op uw Lesotho reis alleen maar pap eet. Het land heeft veel restaurants met invloeden uit Europa, Afrika en Azië. Op het menu staan bijvoorbeeld aardappelen, rijst, groenten, pinda’s en zeevruchten, waarmee lekkere curry’s of stoofpotten mee worden gemaakt. Ook vlees wordt in restaurants geserveerd: naast koe of lam eet men wild zoals struisvogel en impala. Het wordt afgeraden om in Lesotho water uit de kraan te drinken, dus het is verstandig waterflessen uit de supermarkt mee te nemen.

Geschiedenis van Lesotho

Lesotho heeft een roerige geschiedenis en is niet altijd zo stabiel en veilig geweest als het nu is. De totstandkoming van de staat vond plaats in het begin van de negentiende eeuw, toen diverse agressieve stammen in zuidelijk Afrika met elkaar oorlog voerden. De Zoeloe domineerden en vormden een bedreiging voor de kleinere stammen. Het keerpunt kwam met leider Moshoeshoe I. Hij bood veiligheid voor vluchtelingen en stond bekend als een wijze en gulle man. Hij leidde zijn volk, de Basotho, naar de berg Thaba Bosiu, de uitvalsbasis voor het latere Lesotho en een gewilde plek die werd getekend door oorlog, bloed en hebzucht.

Rond 1830 begon een nieuwe oorlog: de Boeren uit Zuid-Afrika (verwikkeld in een strijd met de Britten) stormden het gebied van de Basotho binnen en uit wanhoop vroeg Moshoeshoe I hulp bij de Britten. Wat volgde was een periode waarin het huidige Lesotho tussen de Boeren en Britten heen en weer ging, totdat het land uiteindelijk bij de Britse Kaapkolonie werd toegevoegd. Omdat de Basotho geen eigen vertegenwoordiging in de kolonie kreeg, werd Basotholand na een opstand als staat onder directe Britse macht gezet (in 1882).

In 1910 weigerde het zich bij Zuid-Afrika aan te sluiten en in 1966 werd Lesotho een onafhankelijke staat (toen pas werd het echt Lesotho genoemd). De tweede helft van de vorige eeuw was echter niet rustig: er waren grote machtsstrijden in de constitutionele monarchie, compleet met staatsgrepen, fraudebeschuldigingen bij verkiezingen en militaire invallen uit Zuid-Afrika en Botswana om het land te kalmeren. Sinds 1998 is Lesotho echter stabiel en veilig: koning Letsie III vervult een ceremoniële functie, de minister-president leidt de regering. 

Godsdienst in Lesotho

Kerken zijn niet ongewoon in Lesotho, zelfs in een ogenschijnlijk desolaat berggebied komt u de bouwwerkjes tegen. Tussen tachtig en negentig procent van de bevolking is dan ook christelijk (katholiek, anglicaans en protestants). De overige Basotho zijn moslims, boeddhisten, en hindoes. Veel van deze gelovigen hangen traditionele Basotho-religies aan, waarin de verering van de natuur en voorouders belangrijk is. Sangoma’s, traditionele medicijndokters, spelen een grote rol in de maatschappij. Opvallend is dat mensen in Lesotho in zittende positie worden begraven.