Eten in Namibië
Het eten in Namibië is divers, maar zal hoe dan ook het water in uw mond doen lopen. Restaurants bieden een breed assortiment aan gerechten – het is aan u om bij een bekende maaltijd te blijven, of juist iets compleet anders te proberen! Vleesliefhebbers bestellen een grote diversiteit aan wild zoals springbok, koedoe, struisvogel of gemsbok. Gezelliger nog is om de straat op te gaan en aan te sluiten bij een sociaal buitenvuur waar rundvlees, wild, lamp en kip wordt klaargemaakt. De Afrikanen noemen dit een braai, en het is immens populair. Probeer vooral de boerewors, een echte Afrikaner specialiteit. Houdt u het liever vegetarisch? Dan komt u in Namibië zeker aan uw trekken. De San staan bekend om hun verzameling van vruchten en noten. De Namibiërs zijn daarbij gek op hun potjie, een gietijzeren driepootspot waarin allerlei lekkernijen boven het vuur gegaard worden. Naast groenten pruttelt daarin vis, rijst en lam. Een echte reiziger probeert natuurlijk ook de lokale specialiteiten (buiten de apfelstrudel, dan): een veilige keuze is oxuxwa, een kipgerecht. En een smiley klinkt ook wel als een leuk gerecht, toch? Weet wel wat u bestelt: dit is een op vuur gekookt geitenhoofd. Neem vooral een plaatselijk gebrouwen biertje erbij, de Namibia Breweries hebben al internationaal goud gewonnen!
Godsdienst Namibië
Religie is diepgeworteld in de cultuur van Namibië. Negentig procent van de bevolking is christen, waarvan een groot deel luthers. Door de jaren heen heeft het traditionele Afrikaanse geloof zich vermengd met het christendom. Voorouderverering is erg belangrijk voor de Namibiërs, dit wordt dan ook door sommige stammen gevierd op Ancestor’s Memorial Day. Het geloof in voorouders vinden we terug in het animisme, waarin ook natuur centraal staat. Omdat geesten van voorouders de boodschappers zijn tussen levenden en de goden, worden er soms offers gebracht. Priesters en medicijnmannen zijn ook belangrijke schakels voor animistische mensen in Namibië.
Geschiedenis Namibië
Namibië werd eeuwenlang vreedzaam bewoond door uiteenlopende stammen die in een redelijke harmonie met elkaar leefden. Nadat Portugezen in de vijftiende eeuw in Afrika aanmeerden, trokken Europeanen verder het land in. Het was een Zweed die als eerste voet zette in Namibië en het land werd vanaf de negentiende eeuw toebedeeld aan Duitsland. Vanaf toen werd alles anders. De Duitsers stichtten grote boerderijen in hun Deutsch-Südwestafrika en verjaagde de oorspronkelijke bevolking. Het grootste bloedbad was in 1904, toen tienduizenden mensen van de Herero-stam sneuvelden. Dat de macht over het land in 1920 naar Zuid-Afrika verschoof, zou dan ook een opluchting geweest moeten zijn, ware het niet dat Apartheidswetten en –regels ook hier werden ingevoerd. Er kwam een voorkeursbehandeling voor blanken terwijl zwarten en gekleurden hun rechten werd ontnomen.
De bevolking zocht naar manieren om het heft in eigen handen te nemen en in de jaren vijftig ontstond de SWAPO (South West African People’s Organisation). Een leger van deze politieke partij met vrijheid als doel begon op 26 augustus 1966 een eerste aanval op Zuid-Afrikaanse doelen. In 1990 werd de kolonie onafhankelijk verklaard en kreeg het gebied de huidige naam: Namibië. Jaarlijks wordt op 26 augustus Heroes’ Day gevierd, een eerbetoon aan de onafhankelijkheidsstrijders. Ook het volkslied, Land of the Brave, herinnert aan de geschiedenis en de dapperen die Namibië hebben gemaakt tot wat het vandaag is.
Lees meer bij praktische informatie Namibië.