Strand bij Tioman Island
IMG_0602

Reizen naar Maleisië: op zoek naar familiegeschiedenis (laatste deel)

Jan Kesteloo Algemeen 19-5-2018

In mei 2018 maak ik een bijzondere reis naar Indonesië en Maleisië, op zoek naar een stukje geschiedenis van mijn familie. Ik neem u mee op deze voor mij bijzondere reis.

 

Het laatste deel van mijn reis (het Maleisië deel).

 

Vrijdag 18 mei - Tioman, de duik naar het schip

 

De dag van het laatste ritueel. Ik sta op om 06.30 uur aangezien we om 08.00 uur vertrekken. Ik neem een heerlijk ontbijt en wacht rustig af wat er staat te gebeuren. Alle spullen liggen klaar en het team van duikers die mee gaan controleren hun uitrusting wel 10 keer. Voor zichzelf en voor elkaar. Rond 08.15 uur lopen we naar de boot terwijl de jongens de spullen naar de boot brengen. Vandaag varen we met een waanzinnige speedboot van Tioman naar de duikplek. Nu varen we de afstand van 20 zeemijl in ongeveer 45 minuten i.p.v. de 4,5 uur met de andere boot. Aan boord nogmaals materiaalcontrole op compleetheid.

 

Ideale omstandigheden voor de duik van vandaag

 

Naast alle duikuitrusting de bloemenkrans en de as van Pa en Ma.

Onderweg is iedereen bezig met zijn uitrusting. Emmy en ik spreken af om het ritueel pas uit te voeren wanneer de anderen onder water zijn. Nu wordt het zoeken naar de exacte locatie van het schip. Darren heeft beide locaties ingevoerd. De omstandigheden zijn ideaal. De zon schijnt, er is bijna geen wind en van de plek waar we moeten zijn zien we geen kust meer, de situatie is perfect, idyllisch en sereen.

We wachten rustig tot de drie duikers, na nogmaals het herhalen van procedures en afspraken en doelen, gereed zijn. Dan vraagt Darren of ik nog iets wil zeggen. Ik vertel dat ik ze enorm dankbaar ben dat ze dit voor mij willen doen en hoop dat ze een veilige duik maken en gezond weer boven komen. Dan gaan ze te water en dalen langzaam af naar beneden.

 

Emmy en ik gaan ook te water. Nu is de rust compleet. Ik zwem met de bloemenkrans een stukje de zee in. Nadat ik het een paar minuten met beide handen heb vastgehouden, laat ik daadwerkelijk los! De bloemenkrans begint te zinken maar heel langzaam. We volgen de krans hoe hij onderwater weg zinkt, hij draait nog een keer om en zakt langzaam verder. Ik denk dat ik bij 10 meter de krans ver genoeg gevolgd heb, we kunnen verder met het tweede deel. Gelukkig voel ik me kalm en tevreden. We zakken af naar 20 meter terwijl Emmy de Gopro camera rustig laat lopen. Wanneer we op 20 meter aangekomen zijn maken we een lus in het ankertouw zodat we ons vast kunnen maken en niet wegdrijven met de stroming. Voorzichtig haal ik het zakje met as uit mijn tas, maak het vetertje los en keer vervolgens het zakje binnenstebuiten. De as van Pa verspreidt zich als een wolk om ons heen en begint langzaam te zakken. Dat ging super goed. Nu neem ik het tweede zakje uit mijn vest, maak ook hier de veter los en rol het zakje open. Nu kan ik ook de as van Ma laten gaan. Ook hier keer ik het zakje helemaal binnenstebuiten. Ook de as van Ma verspreidt zich hier als een wolk. Eerst om ons heen en later begint het te zinken.

 

Nu heb ik alles gedaan wat ik wilde doen, namelijk de as van mijn vader en moeder bij mijn grootvader gebracht. Ik voel me tevreden dat ik dit heb gedaan. We blijven nog even hangen op 20 meter, terwijl de duikers van 50 meter alweer langzaam naar boven komen. Ik besluit om ook naar boven te gaan. Samen met Emmy maken we een rustige opstijging langs het koord. Op 5 meter maken we een safetystop en blijven een paar minuten hangen. Daarna vervolgen we onze laatste etappe naar boven. Alles verloopt prima. Eenmaal boven water gaan we aan boord en ontdoen ons van de zwemuitrusting. Ik geef Emmy een knuffel en bedank haar voor haar aanwezigheid. Geweldige meid.

 

Dan spring ik nog even de oceaan in. Het lijkt een zwembad waarbij je de randen niet kunt zien, een prachtig gezicht. Nu is het nog even wachten op de andere duikers die door hun safety protocollen nog onderwater zijn. Risico van caissonziekte is met duiken op deze diepte erg groot. Wanneer de drie duikers eindelijk aan boord zijn zien ze er nogal moe maar tevreden en opgewonden uit. Hier zijn ze blij dat ze het schip gevonden hebben en dat het er nog ligt. Vrij snel, nadat iedereen aan boord is, vertrekken we weer terug naar de haven. Op de terugweg kijk ik naar de plek waar we de as hebben achtergelaten en laat mijn gedachte en gevoelens maar even los. Het duurt niet lang voordat de tranen komen, ik laat het maar gaan…….

 

Een proost op de geslaagde duik en afsluiting van mijn reis

 

Nu voel ik me niet verdrietig maar tevreden. Al snel zijn we terug in de haven. We worden door iedereen die aanwezig is met open armen ontvangen. Vragen hoe het gegaan is. Blijdschap en tevredenheid voert de boventoon. Nu even tijd vinden voor het schrijven van mijn blog. Nu dus. In de loop van de middag hebben we nog even nagesproken over wat we hebben gevonden. En alle foto’s en informatie laat ik op een stick zetten. Nu nog even de financiën afhandelen, die me reuze meevallen. Ook geregeld. Nog even zwemmen en van de zon genieten. 

Straks proberen om met het team een toast uit te brengen. Kijken hoe ik dat ga doen.

 

Morgen de terugreis, even niet aan denken.

 

Zaterdag 19 mei - van Tioman naar Singapore

 

Gisteravond was erg gezellig om met een grote groep nog iets te eten en te drinken.

Door de drankspelletjes en de temperatuur moet je wel oppassen. Ik verlaat de groep rond 22.30 uur en loop rustig terug naar mijn kamer. Ik heb morgen om 08.00 uur nog een ontbijtafspraak met Wayden. Dat is de Australische jongen waarmee ik samen ben aangekomen. Erg gezellig. Na het ontbijt check ik nog even mijn vertrek van de boot. Het ticket is wat onduidelijk maar het blijkt toch 12.00 uur te zijn. Eerst maar even mijn koffer pakken. Aansluitend de financiën afhandelen en wat kadootjes kopen. Voor Emmy koop ik een t-shirt en schrijf er nog iets op. Ik krijg van haar een steentje van het eiland om te dragen aan een ketting. Heel lief. Nu even rustig wachten om afscheid te nemen. We nemen hartelijk afscheid van elkaar, iedereen kent het verhaal en is blij dat ze dit samen met mij mochten meemaken.

 

Nog een drankje met z'n allen voordat ik terug reis naar huis

 

Rond 11.10 uur pak ik mijn koffers, zwaai nog even en loop vervolgens naar de pier. Hier kan de boot te laat komen maar ook te vroeg. Ik neem geen risico om 11.15 uur sta ik op de pier. Het weer is wat bewolkt en er komt een verfrissend windje vanuit zee, dat geeft wat verkoeling. Terwijl ik steeds naar links uitkijk komt het schip van rechts en te vroeg. Binnen enkele minuten ben ik aan boord. Om 11.45 uur vertrekt het schip. Er zijn nog niet heel veel passagiers zodat ik een lange benen plaats kan uitzoeken. Nu even 2 uurtjes achterover zitten en varen naar Mersing. Mijn gedachten dwalen terug naar wat er de afgelopen dagen is gebeurd waaronder mijn laatste ritueel. Na een goede 20 minuten varen leggen we wederom aan en moeten we allemaal overstappen op een grotere boot. Eerst iedereen eruit en dan kunnen we weer aan boord op een andere boot.

 

Tijd om te gaan, ik verlaat het eiland Tioman

 

Naast mij komt een Zweeds ouder echtpaar zitten die ik op de heenweg ook getroffen heb. De vaart duurt nog 1,5 uur voordat we in Mersing aankomen, kijken of ik het laatste stukje van mijn boek kan uitlezen. Dat valt niet mee, net als het openhouden van mijn ogen. Bij aankomst wacht ik eerst totdat alle Chinezen van boord zijn. Bij binnenkomst heb ik gezien waar mijn koffer lag, die ik nu bij uitstappen direct kan meenemen. Dat schiet lekker op. Bij de uitgang wordt ik direct door mijn chauffeur aangesproken en 5 minuten later zitten we in de auto in de richting van Singapore. Dat wordt even rijden, maar we hebben de tijd wat mijn vlucht gaat feitelijk pas morgen maar om 01.30 uur. Onderweg stoppen we even aangezien we al een paar uur gereden hebben. Bij een klein eettentje probeer ik met mijn laatste drie ringgits een koffie met pindakoeken te krijgen. Eigenlijk is het 5 maar ze accepteren mijn laatste 3. Iedereen blij.

 

Na deze korte tussenstop rijden we naar de grens van Singapore. Hier komen iedere dag een half miljoen mensen de grens over. Dus dat kost wat tijd om hier via een dubbele controle de grens over te komen. Maar, met wat geduld komen we er doorheen. Iedere keer staat de chauffeur weer aan de andere zijde te wachten, heerlijk om zo vervoerd te worden. Nu is het nog een klein uurtje naar Singapore Airport. Ik word netjes afgezet bij Terminal 3 deur 4. Recht voor de balie van Garuda. Wat een enorm mooi vliegveld is dit. Groot, ruim, rust en de achterwand ziet groen van de planten. En het geluid wordt op een goede manier gedempt. 

 

Op weg naar Singapore voor mijn vlucht terug naar Amsterdam

 

Het is nu 19.30 uur en ik moet wachten tot 22.30 uur. Mijn vlucht gaat pas om 01.30 uur (zondag).

Nu nog even rustig blijven zitten totdat ik hoor naar welke gate we mogen gaan en dan aan boord voor een vlucht van circa 14 uur terug naar Amsterdam.

 

Zondag 20 mei - einde van mijn reis

 

Terwijl ik in het vliegtuig zit probeer ik eens na te denken wat me allemaal is overkomen de afgelopen 18 dagen. Maar eerst mijn complimenten aan mijn reisbureau Van Verre, speciaal aan Irene Dijkstra en aan de rest van het team en aan Jeroen voor het vullen van mijn blog, wat hebben jullie mijn wensen tot in de puntjes voorbereid en ingevuld, ronduit geweldig!

 

  • Ik heb bijna mijn hele reis beschikking gehad van vervoer, op Java in Maleisië en op Tioman Island
  • Verder waren alle hotels, tickets en transfers geregeld, ik heb als een vorst gereisd
  • Ik heb een aanbod gekregen om het hotel in Sarangan te kopen. Daar moet ik nog even over nadenken
  • Ik heb deze reis drie koppels gesproken die net getrouwd waren en hun huwelijks kado aan het verzilveren waren
  • Ik ben denk ik wel honderd keer op Java op de foto gezet. Mister, mister, picture!
  • Op Tioman heb ik een Australische mermaid ontmoet ( Emmy )
  • Tijdens deze reis hebben we de duikboot van mijn grootvader gevonden de KXVII
  • Op de Bromo heb ik de zon zien opkomen onder luid gejoel van alle aanwezige met hun iPhones
  • Voor de bomaanslagen in Soerabaja, was ik net een paar dagen daarvoor al weg

 

Op de Bromo vulkaan

 

  • Tijdens de uitbarsting van de Merapi was ik in Magelang, waar we een dag last hadden van de asregen
  • Ik wel vier rituelen handelingen heb verricht
  • Op Tioman vier keer heb gedoken
  • Ik op de locatie ben geweest van het grootouderlijk huis in Soerabaya
  • De scholen van mijn vader in Soerabaja heb terug gevonden
  • Ik op drie plekken ben geweest waar mijn vader in Jappenkampen verbleef
  • Ik ook op de Borobudur en in de Prambanan ben geweest
  • Ik op de vakantiebestemming bij het bergmeer in Sarangan ben geweest, uit het dagboek van mevrouw Stubert waarin ik een foto tegenkwam die ook in het plakboek van mijn vader zat
  • Ik bijna een huwelijksaanzoek kreeg van een Chinese vrouw, waarmee ik misschien 10 minuten in zeer gebrekkig Engels een kort gesprek heb gehad op vliegveld van Singapore, Hu Wei uit Qingdao
  • Ik de as van mijn vader over Java heb losgelaten op diverse plekken
  • En tijdens mijn laatste ritueel, in de Indische oceaan boven de duikboot van mijn grootvader, de laatste as van mijn vader en moeder op 20 meter diepte heb teruggegeven aan de aarde. Dat ze voor altijd verenigd mogen blijven. Ik heb mijn best gedaan
  • Ik kennis heb mogen maken met zoveel jonge mensen die zichzelf en de aarde verkennen. Wat een energie en plezier geeft dat om te aanschouwen. Gelukkig mocht ik hiervan getuige zijn. Jongelui bedankt hiervoor!

 

De erevelden op Java

 

  • Dat mijn chauffeur Rudi, 1 dag nadat wij afscheid genomen hadden, opa is geworden. Geweldig!
  • Rudi was mijn steun en toeverlaat op Java, spreekt heel goed Nederlands en kan zich prima bewegen tussen de Javanen. Zonder hem was ik nooit zover gekomen
  • Wat een geweldig duikteam was dat bij B&J op Tioman. Want 50-55 meter duiken is geen sinecure en zeker niet zonder gevaar voor eigen leven
  • Dat alle erevelden die ik gezien heb er fantastisch bij liggen
  • Dat de Bromo er op een winderige dag bij ligt als een opname uit de film van Indiana Jones. Heel spectaculair!
  • De trein van Jakarta naar Bandung, door de Gordel van Smaragd, in 7 uur als een langgerekte film aan je voorbij schuift. Fantastisch!
  • We in Bandoeng bijna waren opgepakt door de militaire beveiliging, 2 man sterk. Wat we aan het doen waren. Gelukkig had ik mijn map met info bij me!
  • Dat in Soerabaja het verkeer beweegt als stromend water. Prachtig om te ervaren. En dat daar een druk op je toeter heel iets anders betekent dan de beruchte middelvinger in Nederland

 

Wat een avontuur heb ik meegemaakt als ik dit teruglees!

 

Lees ook de andere delen van mijn reis: 

Lees deel 1

Lees deel 2

Lees deel 3

Lees deel 4

Lees deel 5

 

Hartelijke groet,

 

Jan Kesteloo

Uw reactie
Uw naam
E-mailadres (wordt niet gepubliceerd)
Opmerkingen
Vul hier niets in a.u.b.
Reacties:
  • Jan Kesteloo
    20-1-2020
    Beste Dirk Jan en Minet, Fijn om van jullie te horen. Ja het is familie geschiedenis. Laten we snel een keer afspreken. Ik neem contact met jullie op.
  • Dirk Jan Maase
    19-1-2020
    Goedemorgen neef Jan, Ik werd er op geattendeerd over je verhaal naar Indonesië, op zoek naar een stukje geschiedenis van jou en mijn familie, ik heb erg genoten van je reisverslag en hield het niet altijd droog, wat een mooi verhaal, Met vriendelijke groet, Dirk Jan Maase
  • Minet Maase
    18-1-2020
    Dit verhaal gaat ook over de familie van mijn man, zoon van je tante Tiny en dus jouw neef. Geen idee of jullie elkaar ooit ontmoet hebben. Wat bijzonder dat ik dit verhaal tegenkwam en veel herkenbare stukjes las.
  • Irene
    1-6-2018
    Beste meneer Kesteloo, dit is één van de meest indrukwekkende reizen die ik ooit heb mogen organiseren; zo bijzonder! We ontmoetten elkaar op de Vakantiebeurs en daar werd ik al emotioneel geraakt door uw verhaal. Al mijn collega's moesten vervolgens horen wat u wilde doen en hoe uw familiegeschiedenis in elkaar zat. Heel fijn om u ook bij ons op kantoor te spreken en de reis verder uit te diepen en de puntjes op de "i" te zetten, maar vooral ook om nog meer achtergronden te horen. U kunt niet alleen boeiend schrijven, maar ook vertellen! Ook voor ons is zo'n reis samenstellen, een echte "krent uit de pap". Dank voor uw vertrouwen in Van Verre! Hartelijke groet, Irene - Van Verre
  • Jeroen
    20-5-2018
    Dag Jan, Ik heb met veel plezier jouw blogs gemaakt, wat een ontzettende boeiende reis heb je gemaakt. Een zeer indrukwekkend verhaal! Groet, Jeroen - Van Verre
  • Jolanda Augustijn
    19-5-2018
    Hey lieve neef Jan , wat een indrukkende reis , zit ook af en toe met de tranen in mn ogen , je hebt me echt het gevoel van mee beleven gegeven door je verslag .Veel liefs van Jolanda x