We hadden bijna alles gezien tijdens onze rondreis Sabah op Maleisische Borneo. Eerst hadden we al geluk op het eiland Lankayan voor de kust. Niet alleen genieten van een mooi wit zandstrand met palmbomen voor de deur en snorkelen tussen talloze kleine gekleurde visjes, maar ook nog schildpadden! Na een verrukkelijk diner hingen we met een biertje en een wijntje wat in de ligstoelen bij het restaurant. Het was al donker. Ineens begonnen andere gasten om ons heen op te springen. Een personeelslid liep op ons af: er was een schildpad aan land gekomen.
Een beetje opgewonden liepen we achter hem aan. In het donker het strand op. Daar was een grote schildpad een gat in het zand aan het graven met haar poten. Het is een langdurig proces, dus we zochten een plekje op een boomstam op het strand. Toen de schildpad het gat groot genoeg vond ging ze eieren leggen. Net pingpongballen. En er kwamen er tientallen. Je zag het arme dier vermoeid raken. Daarna moest de vrouwtjesschildpad ook nog haar nest dichtmaken en goed bedekken om de eieren goed te beschermen. Na enkele uren ging ze doodmoe terug de zee in. En ze zal haar kroost nooit zien! De schildpadeieren komen uit en de jonge diertjes zijn direct op zichzelf aangewezen. Ze lopen naar zee. Toevallig waren er tijdens ons korte verblijf op Lankayan ook eieren die uitkwamen, dus we zagen ook de vertederende jonge diertjes naar het water kruipen.
Tijdens een boottocht over de Sukau rivier zagen we orang-oetans in het wild. We hadden ze al diverse malen in een rehabilitatiecentrum gezien, maar een dier volledig in zijn eigen leefomgeving te mogen aanschouwen is toch net even mooier! Langzaam slingerde de orang oetan van tak naar tak. Af en toe even stoppend om bladeren te eten. De neusapen zijn een stuk drukker en actiever. Ze leven in groepjes bij elkaar en springen van tak naar tak. Met hun rare opvallende neus blijven ze leuk om te zien! Een krokodil, andere aapsoorten, de imposante klapwiekende neushoornvogels, uilen, felblauwe ijsvogels en zwarte eekhoorns hadden we ook al gezien. Wat een prachtig dierenrijk!
De Borneo Pygmee olifanten hadden we niet gezien. Maar ja, niet zeuren. In het wild kan je niet alles treffen. Of toch wel? Als we op de terugweg naar Sandakan zijn, zie ik vanuit de boot bewegingen in het water en aan de oever. Het zijn grote wezens. De gids suft een beetje. Tegelijk met een andere gast spring ik op (wat natuurlijk niet mag in een bootje 😉 Olifanten! Een grote kudde van tientallen dieren steekt de rivier over. Ze lopen het water in, totdat ze niet meer kunnen staan en dan zwemmen ze naar de andere kant. Daar proberen ze weer op de kant te klauteren, maar tegen de gladde klei op, is dat nog niet zo makkelijk. De kleintjes lukt het vaak niet. Moeder en tante proberen een beetje te helpen door met hun slurf en voorhoofd en voorpoten te duwen. De één lukt het, het andere olifantengezin waadt verder langs de kant op zoek naar een plek waar het makkelijker gaat. Wat is dit mooi om te zien! Het luide getrompetter van de mannetjes is indrukwekkend. Met een big smile op mijn gezicht varen we het laatste stuk naar Sandakan. Een geweldig einde van een toch al mooie reis naar Sukau.
Het noorden van Maleisisch Borneo, Sabah, is bijzonder interessant en biedt vele mogelijkheden. Met een beetje geluk zie jij ook orang-oetans door de bossen slingeren en komen de schildpadden aan strand om eieren te leggen. Zelf ook nieuwsgierig geworden naar een onvergetelijke reis naar Maleisisch Borneo? Bekijk onze voorbeeldreizen hier of neem contact met ons op.
Irene,
Van Verre
