De vijfkoppige bemanning van mijn onderkomen de komende dagen (ik ben voor Van Verre op inspectiereis op Kalimantan) begroet me vriendelijk. Ze spreken geen Engels en mijn Bahasa is minimaal, maar gelukkig gaat er een gids mee om te vertalen en alle leuke uitstapjes onderweg te regelen. Ik begin in het plaatsje Loajanan voor mijn tocht over de Mahakamrivier. Onhandig klauter ik over diverse boten heen om op mijn onderkomen voor de komende dagen te komen. De boot is best groot voor mij alleen. Op het bovendek heb ik een grote slaapruimte tot mijn beschikking. Er staat een ventilator en er is zelfs een oude airconditioning. Mijn bedje is al opgemaakt: midden in de ruimte liggen twee matrasjes op elkaar. Als de prinses op de erwt, lig ik hier heerlijk. De eerste nacht kan ik niet slapen van het geluid van de motor. Als ik na vier nachten van de boot af kom, kan ik niet slapen omdat ik het geluid van de motor mis; zo zal na de boottocht blijken.
Op het benedendek is de keuken. Er is nog een vrouw aan boord; zij kookt. En het lijkt wel alsof ik uitgehongerd ben, alhoewel ik toch weinig activiteit vertoon. Zowel ’s morgens als ’s middags als ’s avonds wordt een zeer uitgebreide maaltijd geserveerd. Meestal is er een vleesgerecht, een visgerecht, een groentegerecht en natuurlijk rijst of mie. Bij de lunch en het diner is er altijd soep. Heerlijk hoe de kokkin met zo weinig mogelijkheden zoveel lekkers weet te bereiden en zoveel variatie in het eten weet aan te brengen! De bemanning slaapt ’s nachts op het benedendek. Er is trouwens zelfs een wc en een eenvoudige douche aan boord. Op het bovendek voor mijn slaapruimte staan twee stoeltjes. Hier is het heerlijk toeven. Je hebt een fantastisch uitzicht over de rivier en de oevers aan weerszijden.
De boot vaart, zoals het een echte cruise betaamd ;-), voornamelijk ’s nachts. Overdag worden er allerlei uitstapjes georganiseerd. Grotendeels weer per boot, want er zijn nu eenmaal voornamelijk waterwegen hier. Tijdens de uitstapjes verlaat je de grote en brede Mahakamrivier en kom je op kleinere zijtakken. Hier zie je pas hoe mooi de natuur is. Heel veel indruk hebben de dieren die ik op de tweede dag in de Ohong-kreek zag. Er leven hier o.a. makaken, eekhoorns, slangen, ijsvogels, roofvogels en het allerleukst waren de neusapen. De lokale bevolking noemt de neusapen ook wel “Nederlandse aap”. Zij vinden dat wij net zo’n rare en vaak zonverbrande rode neus hebben als deze dieren. De neusapen zitten langs de oevers op boomtakken, maar zijn vrij schuw. Als ze een boot horen, verdwijnen ze al snel. Het blijft dus even proberen voordat ik een goede, scherpe foto heb. Door de Ohong-kreek brengt mijn gemotoriseerde kano mij naar een Dayak dorp. Hier is een mooi longhouse, maar vooral de details in het houtsnijwerk en de beelden maken indruk.
Achttien dagen lang heb ik rondgereisd over Kalimantan, en vijftien dagen daarvan ben ik geen andere toerist tegengekomen. Ik vond het een bijzonder gevoel om in een gebied te zijn waar zo weinig anderen komen.
Irene Dijkstra, Van Verre
Bekijk de bouwsteen naar Kalimantan: De binnenlanden in over de Mahakam
Bekijk ook onze andere rondreizen naar Indonesië.
