Indische rijsttafel: nostalgie en cultureel erfgoed

Gezelligheid, familie, warmte, eten (makan) en vooral genieten: dat zijn de woorden die bij mij opkomen als ik aan de Indische rijsttafel denk. Vroeger kwam mijn familie bij elkaar. Indische opa en Nederlandse oma maakten heerlijke gerechten klaar. Rendang, kip semur, frikadel, risolles en spekkoek zijn slechts een paar van de gerechten die met liefde werden klaargemaakt. Opa maakte ook heerlijke saté op houtskool..

In Indonesië kun je op sommige plekjes nog een rijsttafel bestellen. Deze heet daar Nasi Campur of ‘Rijstaffel’: allemaal gerechtjes op 1 bord.

De rijsttafel is ontstaan in de koloniale tijd, toen nog Nederlands-Indië, en is nu officieel Nederlands cultureel immaterieel erfgoed geworden. Waarom is de rijsttafel Nederlands cultureel erfgoed, hoewel deze (op het eerste gezicht) niet Nederlands lijkt?

De Nederlanders lieten in de koloniale tijd zoveel mogelijk gerechten tegelijk serveren. Hiermee konden zij in aanzien stijgen. Het maken van een rijsttafel was duur, want er kwamen veel koks en bedienden aan te pas. De Indische rijsttafel is niet los te zien van de Nederlandse koloniale geschiedenis en is daarom verkozen tot Nederlands immaterieel cultureel erfgoed.

Voor mij is de Indische rijsttafel niet los te zien van het gezellig samen zijn met familie. Heeft Indisch of Indonesisch eten voor jou ook een speciale herinnering?

Sophia van der Hoek, Van Verre

Zelf koken tijdens een rondreis door Indonesië? Bekijk onze excursie.