Al jaren wilde ik hier naar toe: naar het ’Monnickendammer’ dorp tijdens een rondreis Sri Lanka. Je weet niet wat je ziet: een stukje Nederland in oosterse sferen. Huizen met trap- en klokgevels, alleen zijn de huizen in allerlei kleuren geschilderd. Ik ben er geweest: het was ontroerend. Hier worden ouderen opgevangen, die geen kinderen hebben, niemand dus die voor ze zorgt; bejaarde wezen. Mijn stadsgenoot Herman Steur heeft dit dorp opgericht begin jaren 80 en heeft de huizen in de stijl gebouwd van zijn geboorteplaats.
‘’Hallo, welcome!’’
Toen ik er aankwam liep een oude heer meteen naar me toe: Welcome! Hij was één van de paar Engelssprekende ouderen en wierp zich meteen op als gids. We liepen de kleurrijke straatjes door, elk huis draagt de naam van een Nederlandse weldoener, zoals Trienkes Poort. Ook plaatsnamen, zoals natuurlijk Monnickendam, maar ook Dordrecht, Amsterdam. Overal gebaarden de bewoners om binnen te komen. Ja hoor, graag! Zo blij met hun onderkomen, al is het in onze ogen wel heel klein. Iedere huisje heeft 4 slaapkamers en een kleine gezamenlijke ruimte. Overal zag ik vergeelde foto’s aan de muren van hun weldoener Herman Steur (helaas enkele jaren geleden overleden).
‘Mijn gids’ had wel kinderen, maar hij is iedereen verloren tijdens de grote tsunami in 2004. Je ziet de dankbaarheid van de mensen: ze worden verzorgd. Een paar keer per dag eten ze in het dorpsrestaurant en er is medische opvang. Steur had een brede visie: hij heeft een geloofsgebouwtje gebouwd met 4 hoeken: voor christenen, moslims, boeddhisten en hindoe’s. Herman Steur was een Monnickendammer vishandelaar en wilde een garnalenbedrijf opzetten op Sri Lanka. Dat is niet gelukt, maar zijn visavontuur heeft zijn leven wel een heel andere wending gegeven.
 | 
|  |
‘’Er is iets vreselijks gebeurd!’’
Dit staat op de website van de stichting, die hij heeft opgericht, Family Help Programme: ‘’De ommezwaai in zijn leven vond plaats toen hij rustig lag te slapen in zijn huis aan het strand in de Sri Lankaanse stad Pamunugama en hij wakker schrok door de opgewonden stem van zijn butler: ‘Neem me niet kwalijk meneer, maar u moet komen. Er is iets vreselijks gebeurd.’ Herman Steur ging in zijn ochtendjas naar de voordeur en trof daar een in vodden geklede vrouw samen met haar vier kinderen, bibberend bij elkaar. ‘Haar man, een arme visser, is verdronken’, vertelde de butler hem. ‘Ze heeft geen geld voor een kist en vraagt om een laken waarin het lichaam van haar man kan worden begraven.’ Toen Herman naar de huilende vrouw keek, voelde hij zich tot in het diepst van zijn ziel geroerd. ‘Ja natuurlijk, geef haar zoveel lakens als ze maar nodig heeft.’ En bij zichzelf bedacht hij hoe vreselijk het moest zijn om te moeten bedelen om een laken om een geliefde in te begraven. Hij drukte de vrouw 1.000 Roepees (toen ongeveer €18,-) in de hand. ‘Maak je maar geen zorgen om de begrafeniskosten’ zei hij tegen haar. ‘Die zal ik voor je betalen.’
En zo nam zijn carrière een andere wending: hij heeft zich met al zijn energie en geld op liefdadigheidswerk hier gestort. Eén van zijn projecten betreft Welcome Village, voor weerloze ouderen. Het dorp ligt op ongeveer een half uur rijden vanaf de leuke strandbestemming Negombo, dat even boven Colombo en de luchthaven ligt. Onze chauffeurs weten het te vinden.Hoewel het vrijblijvend is, geef je natuurlijk een bijdrage bij vertrek. Het komt goed terecht.
Je doet er goed aan dit dorpje te bezoeken tijdens je vakantie Sri Lanka. Neem contact met ons op voor meer informatie.
Emmy,
Van Verre
