Olifanten op de vlaktes van Etosha in Namibië
namibie-sossusvlei-Charelle-op-zandduin

Wat is zo bijzonder aan Namibië?

Charelle, Van Verre Algemeen 13-12-2018

Afgelopen november was het dan zo ver, ik mocht voor Van Verre op reis naar Namibië. Hoewel ik al vaker in Afrika ben geweest, is Namibië een nieuwe bestemming voor mij. Op 20 november was het dan zo ver, terug naar Afrika en op naar Namibië!

 

Terug in Afrika

Het begin was toch wel een feest der herkenning, winkels als Shoprite, Checkers en Steers; die namen had ik al weer een tijdje niet gezien. Op weg naar Windhoek was ik al volop aan het genieten. De eerste dag reden wij meteen door naar Namib Naukluft. Ik verbaasde mij over de uitgestrektheid van het land, zo iets heb ik nog nooit eerder gezien. Het landschap wisselt om de paar uur van bergen, naar zandduinen tot uitgestrekte vlaktes. Doordat er een maand eerder al regen was gevallen waren de rode zandduinen bezaaid met gras. Dit is een uniek gezicht.

 

De Sossusvlei

De tweede dag was eventjes slikken, de wekker ging om 4 uur. En ook in Afrika is 4 uur vroeg. Om 5 uur stapten wij in de bus om naar Sossusvlei te rijden. Een flink stukje rijden nog, idealiter overnacht je in een lodge dichterbij de Sossusvlei zodat, wanneer de poorten opengaan, je direct naar binnen kunt gaan. Een prachtig gezicht zijn de luchtballonnen die over de Sossusvlei varen. De luchtballonnen starten vroeg in de ochtend zodat zij de zonsopgang zien vanuit de lucht. Een prachtig gezicht is hoe het landschap kleur krijgt door de opkomende zon.

Big Mama in Sossusvlei

 

Wij reden iets verder, voorbij Dune 45 en voorbij de Big Daddy op naar Big Mama, welke wij zouden beklimmen. Ik mocht voorop en wauw dat is toch wel bijzonder hoor! Op de rand van de Big Mama zie ik een uniek beeld; de leegte voor mij en de golven in het zand aan beide kanten naast mij. Geweldig!

 

Hoewel we al redelijk vroeg bij de Sossusvlei waren was de warmte al goed te voelen. Tijdens de klim moest ik vooral niet vergeten af en toe om mij heen te kijken. De kleine zoutvlaktes tussen de duinen lijken op sommige momenten net kleine meertjes, dit is nou wat ze noemen een fata morgana. Misschien wel het leukste van het beklimmen van de berg, is op de top staan en kilometers uitzicht hebben op de enorme vlei. Ook heel erg leuk is daarna het afdalen van de berg, hoewel u natuurlijk het pad terug zou kunnen volgen is er een veel spannendere manier, namelijk rennen! Eerst had ik enige twijfels, wat als ik val? Maar mijn reisgenoten verzekerden mij, je zult niet vallen, goed je hakken in het zand drukken en gaan. En hup daar ging ik! Het zand zat dan wel werkelijk overal, maar dat maakt hier echt niet uit.

 

Bekijk mijn klim van de Big Mama!

 

 

De rotstekeningen van de San

Nu was het dal Twyfelfontein aan de beurt. Het landschap in de omgeving van Damaraland is weer heel anders dan in de delen waar ik hiervoor was. Bergen met grote oranje rotsen tekenen het landschap. De naam Twyfelfontein is ontstaan door de fontein tussen de bergen waarvan ze niet zeker wisten of er ook echt water uit kwam. Onder leiding van een gids gingen wij op zoek naar de eeuwenoude rotstekeningen van de San, de bosjesmannen. Er zijn wel 2500 rotstekeningen te vinden in het gebied, op de tekeningen staan voornamelijk dieren afgebeeld.

  

 

Op Safari in Etosha

Hier keek ik echt naar uit, op safari in Etosha National Park. Hoe verder naar het noorden, hoe groener de omgeving werd. Nog geen 10 minuten binnen het park of de eerste kuddes zebra’s stonden al op de vlaktes. Na iets verder te zijn gereden zag ik in de verte iets lopen, maar wat zou het zijn? De eerste leeuwin kwam steeds dichterbij, gevolgd door drie wat jongere mannetjes. Door de hitte liepen zij langzaam maar gestaag, voor de bus langs en zo weer de bosjes is. Niet veel later verschenen zij bij de waterdrinkplaats iets verderop. Een bijzonder gezicht hoe langzaam aan de springbokken, vogels en jakhalzen wegliepen van deze plaats en de leeuwen lieten begaan. De drinkplaatsen zijn aangelegd in het park omdat er veel droogte heerst. Bij een andere drinkplaats iets verderop stonden twee olifanten af te koelen, omringd door springbokken, zebra’s en struisvogels. Ja dacht ik, dit is Afrika!

 

De nacht sliepen wij net buiten het park, hier zijn veel mooie accommodaties. En zo konden wij de volgende dag vroeg op weg naar de oostzijde van het park. Een lange dag omdat je niet te hard wilt rijden. Ook deze dag begon goed met wederom de vier leeuwen die deze keer onder een boom lagen. Iets verderop lagen hyena’s te slapen in de schaduw. Een dag vol dieren volgde.

 

We stonden tussen de giraffes toen ineens de portofoon van de gids overging, nummer 5 was gezien en stond op het punt om terug te keren naar Etosha. Mijn gedachtes gingen toen heel snel, nummer 5? Maar in Namibië is er geen big five omdat de waterbuffel niet in Namibië voorkomt. Welk dier kon nu dan nummer 5 zijn? Aangekomen bij het hek naar Etosha zagen we het, een cheetah! Een moeder met drie welpjes waren op zoek naar een doorgang in het hek. Complimenten aan de gids die echt zijn best deed om ons zoveel mogelijk te laten zien en ons ook zoveel mogelijk informatie gaf over de dieren en de omgeving.

  


Helaas zat mijn reis er daarna al op. Een lange rit van Etosha naar Windhoek volgde. Voldaan van deze week vol indrukken van mijn nieuwste bestemming Namibië. Een land uniek in haar uitgestrektheid!

 

Wil jij ook op vakantie naar Namibië? Bekijk dan eens de autorondreis Woestijn en Wildparken of neem snel contact met ons op. Wij helpen je graag met het uitstippelen van jouw droomreis Namibië.

 

Charelle,

Van Verre